Historia dachu

Dach nad głową 

Od początku swojego istnienia ludzkość szukała dla siebie schronienia i bezpieczeństwa pod dachem. Początkowo były to jaskinie, lecz ograniczyły one możliwość rozprzestrzeniania. Pierwsze konstrukcje dachowe zbudowane przez człowieka były z gałęzi oraz liści, które tworzyły coś na kształt szałasu. Mamy tutaj więc pierwszy raz przykład dachu spadzistego. Do krycia tak prostych konstrukcji stosowano na samym początku skóry upolowanych zwierząt. Jeszcze nie tak dawno z tego rozwiązania korzystali Indianie. Znacznie później człowiek miał umiejętność budowania między innymi z kamieni ociosywanych czy drewna albo gliny. Jeśli chodzi o glinę, pierwsze prymitywne figurki człowiek zaczął tworzyć mniej więcej około 25 tysięcy lat temu. Z XI wieku przed naszą erą pochodzą pierwsze naczynia gliniane, które były ognioodporne oraz wodoodporne i dzięki temu nadawały się do tworzenia potraw. Takie znalezisko mamy praktycznie na wszystkich kontynentach.

Jak wiemy z badań z tego samego okresu pochodzą pierwsze bloczki gliniane, które były suszone na powietrzu i odpowiadały za budowanie domów. W suchych regionach Azji oraz Afryki można nadal je spotykać. Pierwsze cegły wypalane to mniej więcej 5 wiek przed naszą erą i teren na Krecie. Pierwszymi dachówkami pochwalić się mogą Etruskowie, którzy przygotowali je mniej więcej około 800 lat przed naszą erą. Płaskie gliniane płyty używane były do krycia dachów. Pierwsza dachówka kształtowa pojawiała się około 100 lat później na terenie Grecji.

Dachy rzymskie

Cesarstwo Rzymskie i dachówka rynnowa 

Już w Cesarstwie Rzymskim przygotowywana była dachówka w kształcie rynnowym, które były kładzione obok siebie. Z czasem, w celu uzyskiwania nieco lepszej szczelności zaczęto łączyć je od góry półokrągłymi dachówkami. Taka właśnie forma dachówek przyjęła się i dalej była przenoszona do innych krajów Europy. Do dnia dzisiejszego jest to rozwiązanie, które określa się powszechnie jako Mnich i Mniszka. Dopiero, jak pojawiła się karpiówka była w stanie ją wyprzeć ze względu na to, że charakteryzowała się bardzo dobrą ognioodpornością a to miało bardzo duże znaczenie szczególnie w okresie Średniowiecza, gdzie jak wiadomo budowano coraz gęściej i dlatego trzeba było liczyć na ochronę przed ogniem,. Dziś jest to model, który ma bardzo szeroki zakres typów jakie się pojawiają. Mniej więcej ok około XV wieku mamy specjalne propozycje dachówki w kształcie fali, która pojawia się na początek na ternie Holandii. Pierwsze dachówki zakładkowe pojawiają się z rąk braci Gillardoni w Altkirch. Natomiast pierwsza produkowana przemysłowo zakładkowa dachówka to tak zwana marsylka, która została opatentowana przez niemieckiego producenta Ludovici w 1874 roku. To właśnie do niej oraz pierwszy zostały zastosowane rozwiązania z dachówką boczną. Szczelność pokrycia między dachówkami uzyskiwano wcześniej przy zastosowaniu słomy albo włosia końskiego z dodatkiem wapnia. Dziś powszechnie stosuje się układanie na sucho. Gąsiory, które służą do zabezpieczenia szczelności dachu w miejscach stycznych połaci powstają z odwrócenia dachówek rynnowych. Ciekawą i długo utrzymującą się tradycją wśród producentów była tak zwana ostatnia dachówka dnia, która była ozdabiana różnymi motywami.